| ترانۀ ایزا داستان اتی، زنی سالخورده، است که پس از مرگ شوهرش، وینس، خانۀ روستایی کوچکش را رها می‌کند و به آپارتمان دخترش ایزا، زنی شاغل و جدی، در شهر بوداپست نقل‌مکان می‌کند. این جابه‌جایی، جدای از تصمیم این مادر و دختر برای در کنار هم بودن و مراقب هم‌بودن، پیچیدگی‌های احساسی به بارمی‌آورد که برای اتی و ایزا گران تمام می‌شود.
| ترانۀ ایزا سال‌ها پیش‌تر از در، که شناخته‌شده‌ترین اثر سابو است، نوشته و منتشر شده بود اما در زبان انگلیسی یک سال پس از انتشار در یعنی در سال 2016 منتشر شد. این رمان از نظر روایت و درونمایه در میان آثار سابو بیشترین شباهت را به رمان در دارد. از جمله ماهیت بیگانۀ زندگی مدرن شهری برای نسل پیش از جنگ، نوشتن از انسان‌های پا‌به‌سن‌گذاشته؛ که هنوز یک پا در گذشته دارند و سرگردان میان جهان جدید و قدیم‌اند و نمایش نسل جدید زنان مدرن و شاغل و جدی و تمامی اینها در کنار رازی سر به مهر. تمرکز راوی ترانۀ ایزا برخلاف در در طول داستان میان سه شخصیت اصلی آن در حرکت است: اتی، ایزا و آنتال، شوهر سابقش و در جاهایی نیز سراغ شخصیت‌های فرعی نیز می‌رود. کتاب در چهار بخش با نام‌های خاک، آتش، آب و هوا نوشته شده است و هر بخش نمایانگر یکی از کاراکترهاست.
| ماگدا سابو در اثرش بر مرز تاریک میان زندگی شخصی و زندگی عمومی غیر مسقیم نور می‌تاباند، و این‌گونه سایۀ خیانت‌های ما، چه شخصی چه سیاسی، لرزان روی دیوارها می‌جنبند. (داستین ایلینگ وُرت)
| درامی بی‌نظیر و گیرا دربارۀ کهن‌سالی و از دست دادن معنا. (وال استریت ژورنال)
| نوشته‌های سابو از شفافیت و صراحتی دلپذیز و کیفیتی برخوردارند که گذر زمان چیز ی از تازه بودن و ارتباط آنها با زمانۀ ما نمی کاهد. (تایمز)
| جست‌و‌جویی بی‌پروا دربارۀ آسیب‌هایی که ما با نام عشق به دیگران وارد می‌کنیم. (ایندیپندنت)